W mrokach wszechświata posępnych i czarnych, Gdzie mieszka nicość, lęk i tajemnica, Krąży kometa, wieczna tułacznica Pośród przestworzy międzyplanetarnych. I choć, pijana tą szaloną jazdą, Wlecze za sobą warkocze z płomieni, Nigdy nie zetknie się w wiecznej przestrzeni Z drugą kometą, ze słońcem lub gwiazdą. I tylko czasem, gdy losy tułacze Zbliżą jej drogi do dróg naszej ziemi, Nie mogąc dotknąć jej rękami swemi Deszczem złocistych meteorów płacze. I dusza moja w krążeniu dalekiem Między miljony tylu dusz rzucona, Chociaż […]
Seestar – komety
